Στην ελληνιστική περίοδο

Στην ελληνιστική περίοδο,η καλλιτεχνική ζωή μεταφέρεται έξω από την Ελλάδα.Η ελληνική τέχνη δίνει και πάλι νέα έξοχα δείγματα γλυπτικών έργων με άλλο πνεύμα όμως,περισσότερο στις πόλεις του έξω ελληνισμού και λιγότερο στην  Αθήνα.Οι μορφές των αγαλμάτων,στην ταραγμένη,τη γεμάτη περιπέτειες και έξαλλα πάθη εκείνη εποχή,αναδίνουν την αγωνία,τη θλίψη,τον πόνο και την απόγνωση που ένιωθαν οι περισσότεροι άνθρωποι μέσα στην ψυχή τους,από όπου η ηρεμία και η γαλήνη είχαν εξοριστεί με τις νέες συνθήκες ζωής που επικράτησαν.Με την επικράτηση των Ρωμαίων,η γλυπτική δε σταματά να δίνει αξιόλογα αριστουργήματα.Οι καλύτεροι αγαλματοποιοί πηγαίνουν στην κοσμοκράτειρα Ρώμη,όπου βρίσκουν καλή απασχόληση και μεγάλες αμοιβές και πλημμυρίζουν με τα αγάλματά τους τη λαμπερή αυτή πόλη.Με την επικράτηση του χριστιανισμού,η αγαλματοποιοία εξαφανίζεται στη Βυζαντινή αυτοκρατορία,επειδή η Ορθόδοξη Εκκλησία απαγορεύει τις γλυπτές απεικονίσεις των αγίων.

Σ.Λ.

Ο ιμπρεσιονισμός είναι το κίνημα που άλλαξε οριστικά την ιστορία της ζωγραφικής.Αυτο το κίνημα το δημιούργησαν ζωγράφοι που είχαν γεννηθεί ανάμεσα στο 1830 και 1853.Αυτοί προσπάθησαν να μεταδώσουν στο θεατή τις εντυπώσεις που οι ίδιοι είχαν μπροστά στην πραγματικότητα.Επίσης η συμβολή της ιαπωνικής τέχνης ήταν καθοριστική στον ιμπρεσιονισμό γιατί με τις ξυλογραφίες και με τις μεταξοτυπίες τις πρόσφερε ένα νέο λεξιλόγιο στη ζωγραφική όπως απλά περιγράμματα,απουσία πλασίματος των μορφών και επίπεδες επιφάνειες.Τους ιμπρεσιονιστες τους άρεζε να ζωγραφίζουν έξω στην φύση γιατί τα πράγματα φαινόντουσαν μέσα από το τρεμόπαιγμα της ατμόσφαιρας.Η άμεση παρατήρηση μεταφερόταν τέλεια με τη συμπλήρωση χρωμάτων με ελαφριά πινελιά την μία δίπλα στην άλλη και την εξάλειψη του μαύρου.Ένα από τα αποτελέσματα αυτής της προσέγγισης είναι ότι τα έργα είχαν φρεσκάδα και αυθορμιτισμό των σκίτσων.       

Σ.Κ